Lig ik net even lekker op mijn linker zij werd ik gewekt door het gepiep van mijn sondevoedingspomp. De zak is leeg! Tevens werd ik overvallen door de gedachte dat ik een slechte eigenschap bezit. Ik heb nooit geweten dat ik die had. Toch moet ik toegeven dat het zo is. Het is namelijk zo dat ik niet goed (zeg maar slecht) kan :

DOSEREN !!!!

Elke keer als ik iets doe denk ik dat ik alles kan. Ga er dan ook vanuit dat het gaat en pak dan alles wat er is op. Maar........ dan ga ik even later toch op mijn bek joh, en lig voor Jaffa op mijn bed naar de klote te zijn. Elke keer weer en echt elke keer weer denk ik : volgende keer doe ik het anders.En nu ik er over schrijf en nog beter over nadenk borrelt er nog een kleine eigenschap naar boven :

EIGENWIJS !!!!

want ik doe het niet anders. Maar nu, echt waar, vanaf nu DOE ik het anders. Ik heb geen zin om kost wat het kost naar de knoppen te zijn om voor mezelf stoer te zijn door toch nog even verder te lopen dan nodig is. Of om meer te praten dan goed voor me is. Nee ik ga vanaf nu de tijd nemen voor dingen. Tijd is toch niet belangrijk voor mij, het hoeft niet snel. De longen komen toch niet eerder als ik harder loop. Was dat maar zo dan had ik zeker mee gedaan met Johan en Jordy, en al die andere, aan de Dam tot Damloop.

Jullie denken natuurlijk, wat lult die jongen nou. Gaat het wel goed met hem. Ja hoor het gaat goed en ik vind het ook wel even lekker om zo te zeuren. Dit komt allemaal omdat ik gister een heel vol programma had met onderzoeken.

Een CT-scan van de longen. Deze liet niet meer afwijkingen zien dan een jaar terug. Wat natuurlijk een geruststellend resultaat is maar de realiteit zegt anders. was ik nog maar zo goed als een jaar terug!!

Een echo van de buik. Ook hier geen rare dingen die een transplantatie in de weg kunnen zitten. Had ik ook niet verwacht want met de buik gaat het uitstekend. Volgens de meeste niet maar ik zal het uitleggen. Als die 'fameuse' gasophopingen zich geen weg naar buiten zouden banen, dan moeten we ons zorgen maken. Wanneer deze er niet zouden zijn is het een 'rot'zooitje in mijn buik. Het is natuurlijk geen vrijbrief maar wel een leuk excuus. Dokter zegt altijd : Laat maar waaien.

Dan als klap op de spreekwoordelijke vuurpijl nog een 6-minuten looptest. Ik had deze test niet verwacht en zag er dus als een beer tegenop. Met rollator en zuurstof begon ik aan de reis van 6 minuten. Het ging me makkelijker af dan gehoopt en liep dus zonder te stoppen, als een slak op het zand naar een prachtige 200 meter. Ook hier waren Sanne, fysiotherapeute, en ik dik tevreden mee.

Deze test motiveerde mij en Mariska, andere fysio, om op de afdeling met rollator te gaan lopen. Prima meid, gaan we doen. Een half rondje mocht ik en moest 3 keer stoppen om op adem te komen. Het was goed gegaan en vond het een goed idee om dit 3 maal per dag te gaan doen.
Ik wist dat Annet zou komen met Marten en Simone dus was ik eerder op de ochtend lekker onder de douche geweest. Na de wandeling heb ik me nog even snel geschoren om er fris uit te zien voor de meiden. Ook nog even naar beneden want het bezoek had trek in een broodje en ik vond dat ik wel mee kon. Het kon ook en ik vond het leuk maar het was achteraf zoooo FOUT.
Zoals hier boven dus verteld : naar de knoppen en uitgeteld op bed.

Dus vandaar dat ik dit allemaal vermeld en vanaf nu ga DOSEREN en meer probeer na te denken over wat ik ga doen. Ik moet proberen te luisteren naar mijn lichaam in de toekomst en eens een keer nee zeggen.

Hehe...... dat lucht wel een beetje op. Voor de rest gaat het hier wel goed hoor. Ik wordt weer wat zwaarder, eten gaat goed en smaakt weer wat meer, bezoek is er dagelijks en kaarten druppelen lekker binnen. De wand is nog niet vol en we zijn nog niet over elkaar aan het prikken dus voor de zekerheid nog even het adres :

Universitair Medisch Centrum Groningen
Michel van Straaten
Afdeling D3VA kamer 65
Postbus 11120
9700 CC Groningen

Ik ben 1,5 week terug natuurlijk verhuist van kamer en nu kijk ik tegen de kaarten aan ipv dat ze achter me hangen. Dit is echt een super aanzicht.

Hier nog even een fotootje van Pim en mij. Frans en Pim waren gister weer even gezellig op visite en ik wilde graag even een foto met mijn neef hebben.

Dit is het dan weer voor zover.
Groetjes, Mies.