Wat een gesodemieter. Denk ik dat het goed gaat krijg ik weer een slag in het gezicht. Dinsdag ging het allemaal nog wel. Woensdag kwamen Annet en Dennie op bezoek, heerlijk om weer eens met zijn 3en te zijn. Lekker een bakkie koffie beneden en Dennie in de draaimolen. Maar niets van dit werd werkelijkheid. Ik was namelijk helemaal naar de klote. Zere buik, misselijk en last van heel veel pijn. We bleven dus gewoon op kamer 75. Jammer maar helaas. Toen tot slot van ramp sneuvelde mijn infuus ook nog waardoor ik geen morfine via infuus meer kon krijgen. Vannacht niet heel goed geslapen door de pijn. Vandaag is de chirurg langs geweest en zei dat het er goed uitziet. Nog heel. Veel pijn en krijg nu tabletten met langwerkende pijnstilling en nog spuitjes morfine. Ik hoop dat het gaat werken en dat ik dan weer opknappende heen kan. Maar voor nu zijn het even klote dagen. We komen ze wel door maar het duurt zo lang als je niet lekker bent.
Op deze manier wisselen leuke berichten zich af met de minder leuke. Maar er komt een tijd dat het alleen leuke berichten zijn.
Groetjes en tot snel, Mies.
